Günlerden çarşamba.. Akhisar'ın pazarı..
Çevre köylerden alışveriş için gelenlerle çarşı çok kalabalık. Esnaf bu durumdan memnun, haftanın en iyi işini yaptıkları günü bugün. Genelde her dükkanın önünde renk renk hortumlar, ham çuval yığınları, sulama aparatları, dükkanın raflarında zirai ilaçlar...
Babam akşamdan 'Yarın çarşamba, okuldan sonra bana yardıma gel!' diyor. Okuldan çıkıp doğru dükkana gidiyorum. Kasanın olduğu masanın arkasına geçiyorum. Babam hemen önüme bir 500 lük atıyor. ' Buradan 365 lira al! ' diyor.
Bu arada paralardaki rakam aralığı nasıldı o zamanlar tam hatırlayamadım!?:))
Hata yapmamalıyım. Para üstünü sayıp, babama veriyorum. Bakıyorum o da bana farkettirmemeye çalışarak kontrol ediyor ve müşteriye veriyor para üstünü. Zamanla açılıyorum, rahatlıyorum. Para üstünü daha kolay hesaplıyorum. Yerimden kalkıp soranlara malları gösteriyorum. Aklımda kaldığınca yada babama sorarak fiyat söylüyor ve bundan keyif almaya başlıyorum. Şimdi düşünüyorum da o zamanlar ben mi babama yardım ediyordum ? :)
Eveet!! Akhisar Köfte bu hikayenin neresinde?
Köfte bu hikayenin yövmiyesinde:)) Eee böyle çalışınca, karşılığında bir porsiyon köfteyi de hakediyordum tabii... Dükkan biraz sakinleyince babam ' söylüyorum köfteni bir mi buçuk mu? ' diyor. Arasta da köfteci çok. Bir üst sokakta Köfteci Destan, Köfteci Ramiz Rasim ve Oğulları.. Yandaki sokakta Dönmezler Köfte; Rahmetli Kemal Amcam :( Hepside babamın yakın arkadaşları, arastanın esnafı... Her seferinde farklı yerden geliyordu köfteler. Hepsi de birbirinden lezzetliydi..
Artık o dükkan yok, babam yıllar evvel emekli oldu. Oğlum ve eşimle birlikte Akhisar'da köfte yemek istediğimiz zaman, özellikle bizim çarşıya gidiyoruz. Değişmeyen beyaz tabaklar, hızlı hızlı hareket eden garsonlar..
Şimdilerde İzmir ve İstanbul'da da karşıma Köfteci Ramiz ve Akhisar Köfte çıkıyor. Onların bu müthiş tadı giderek her yere ulaştırmayı başarmalarını gururla izliyorum. Değişmeyen pidenin ve köftenin tadını her yerde bulabilmek beni çok mutlu ediyor. Ama yine de bizim çarşıda, o küçük dükkanlarda yediklerimin yerini hiçbiri tutmuyor...
9 yorum:
Canım çok duygu yüklü olmuş.benide eskilere götürdü.Babanın dükkanı geldi gözümün önüne bende her akhisara gittiğimde uğrardım dükkana ve zorla babammmm bana köfte yedirtirdi.Bilirsin ben köfte sevmem ama ramizin köftesini sevdirdi bana halada başka hiçbir şekilde köfte yemiyorum sizleri çok seviyorum...
Canım benim, çok teşekkürler. Sen bizim en son dükkanı biliyorsun. Meydana bakan dükkanı. Ben ilkokula giderken, babamın dükkanı bir alt sokaktaydı. Amcamla beraberdi o zaman. Ne kadar eskide kalmış. Ama bazı kareler insanın zihninde yer ediyor. Bu yazdığımda onlardan biri...
hımm çok nefis görünüyor:)
evet arkadaşım doğru söylüyorsun
Canım Arkadaşım okurken gözlerim doldu eskileri hatırladım.Canım babamı, anneannemi , hacı teyzemizi ..... daha bir çoklarını ve onlarla yaşadıklarımızı.Eskiyi düşündükçe yenilerin maalesef tadı yok ne yediklerimizin ne de yaşadıklarımızın ...
Mine Çeliktaş
ben bır akhısarlı olarak senı ve aılenı tanıyor bu yazdıların cok cok beyendım hayatın hep basarılarla dolu olsun evet kurban bayramı gelıyo suralar kumbarlar ve ıskembedoması yapılır akhısarda bayram namazından sonra oo mısgıbı kokan fırınların önü dollar ınsanlarmızla surasını alan gıder evıne ıste akhısarda yasayan bılır bu kokuyu.
Evet bir kurban bayramı daha geldi. Ne mutlu bize... Bayramın ilk günü kurban kesilecek, kavurmalar yapılacak. Akşama tüm aile ile keyifle sura yenilecek..
İlginize ve güzel sözlerinize çok teşekür ederim. Keşke kendinizi tanıtsaydınız. Sevgiler..
harika bir yazı beni gecmişe goturdu
Dr oktay tolga buyukhilal
Oktay Bey beğenmenize sevindim. Aynı çarşının tozunu yuttuk sanırım..
Yorum Gönder