kahvaltı masası - adana

O anlattı ben dinledim, ben anlattım o dinledi...
Arada üniversite yıllarımıza döndük...
Çok güldük. Hatta koptuk. Ecem neden güldüğümüzü anlamaya çalıştı. Annesiyle bana bakıp, o da güldü...
Baktık ki yaşananlar, problemler ne kadar da benzer..
Bu çağın çocukları ne kadar birbirinin aynı diye şaşırdık. Zaman zaman içine düştüğümüz çaresizlikleri  ve bulduğumuz çözümleri paylaştık..
İki güne sığdırmaya çalıştık özlemimizi, yapmak istediklerimizi...
Geliştirdik birbirimizi...
Ve bitti..
Şimdi İzmir'deyim. Yüzümde bir gülümseme...
İyi geldi bu buluşma bana.. Eminim can dostuma da...

'Hadi' dedi pazar sabahı...
-Mutfakta çalıştıracağım seni.. O nefis poğaçalardan yapalım. Ve kağıtta browni istiyorum senden...
'Nasıl yani ' dedim.
-O kadar yol gelmişim. Olacak iş mi bu!! :)
Dinlemedi bile beni.
'Peki madem, blogdan malzemeleri yazayım hemen..' dedim. Tarif defterini çıkardı. Arasında benim blogdan alınmış bir sürü çıktı.. Çoğaltılıp Adana'da ki arkadaşlarına bile dağıtılmış.
Aaa! ne güzel.. duygulandım.. kendimi Julie Powell gibi hissetim :)) 
Ve gaza geldim...

Beraber eğleneceli bir şekilde poğaçalar yapıldı. Peynir sevmeyen Ecem ve Egehan bayılarak yiyorlarmış bunu.. Kurtarıcım diyor arkadaşım..

Adana'nın sıkması yapıldı. Ayrıca vereceğim yapılışını..

Özenle masa kuruldu..

Turnagöl Ailesiyle beraber keyifli sohbetler yapıldı..

Kağıtta browniye gelince..
Kalıp olmayınca, tepside yaptım. Yine olaylı oldu benim browni. Ecem hazır browniler gibi olsun isteyince, içinden ayırdığım harca biraz daha süt ve çikolata ekledim. Ama nedense istediğim gibi içine çekmedi. En iyisi önce süt ile ıslatıp, sonra kalan karışımı üstüne dökmek sanırım.
Söz verdim. Çalışacağım bu tarifi.. vakit bulunca...